«هوشنگ سیحون» در سال ۱۳۳۷ خورشیدی طرح بنای یادبود کمال‌الملک را به مساحت زیربنای ۲۸ متر‌ مربع با شش ایوانچه مقعر که داخل فرورفتگی‌های این ایوانچه‌ها مزین به کاشی‌های معرق نفیس به رنگ‌های لاجوردی وسفید بود، به «انجمن آثار ملی» ارائه داد و در سال ۱۳۴۱ خورشیدی بنای طراحی شده توسط ایشان به سبک جدید و مشبک با شش ایوان در باغ «شیخ عطار» در کنار آرامگاه شیخ عطار نیشابوری بنا شد.
سازندگان آرامگاه کمال‌الملک نیز چند کارگر نیشابوری بودند که در مراسم رونمایی بنا از آنان قدردانی شدفرم کلی بنا به همراه تزیینات و کاشی‌کاری‌ها، شباهت و هارمونی زیادی به آرامگاه شیخ عطار دارد به‌طوری که در بدو ورود به باغ و در نگاه اول همه تصور می‌کنند که این دو بنا، عضوی از یک بنا هستند. در آرامگاه کمال الملک اوج خلاقیت معماری در استفاده از عناصر معماری سنتی ایرانی در تلفیقی جدید و موزون دیده می‌شود.
درست مانند آرامگاه «عمر خیام نیشابوری»، هندسه نقش برجسته‌ای در به‌وجود آمدن آرامگاه کمال‌الملک دارد. در بنا شش قوس نیم دایره نما و چهار قوس متقاطع که بر روی اقطار وجود دارند، دیده می‌شود.

در پایین قوس‌های اصلی نما وقتی از رو به رو به آن نگاه کنید، دو قوس کوتاه‌تر نیز دیده می‌شوند که در اصل تلاقی قوس‌های متقاطع هستند. به‌طور کلی می‌توان گفت حجم کلی این مقبره از پوست‌های سه‌بعدی در فضا به‌دست آمده است که در یک حرکت نرم دو نوع قوس ذکر شده را به هم پیوند می‌دهند. این قوس‌ها و پوشش آن‌ها در بالا، اشکال هندسی مخروطی شکلی را پدید آورده که ابتکاری هندسی به شمار می‌رود.